macio bonifacio

Z ciekawostek o Warszawie. Numeracja ulic leci zgodnie z biegiem Wisły w przypadku ulic równoległych. 

Jeśli ulice są prostopadłe, to numery rosną od rzeki. To teraz pytanie: Dlaczego św. Bonifacego ma taką dziwną numerację? Numery rosną „do rzeki”.

Nie, ten balonik, to nie jest mój dom. Bliżej cmentarza mieszkam.

Ja naprawdę wyglądam jak z filmów o bohaterze z Transylwanii. Uszy mi odstają. Maseczka w buzie ciśnie. Jak żyć. Do rzyci z takim życiem.

Z ciekawostek o moim życiu. Uprzedzam, że ja bardzo wierzę w takie zbiegi okoliczności, takie fatum, takie zrządzenia losu. Niedaleko mojego wcześniejszego domu w Białymstoku była ulica Buska. Teraz, na Sadybie, parę kroków ode mnie jest ulica … Buska.

Rok 2000. Umówiłem się z panem z Europy na K., że pójdziemy na kręgle. Taki wtedy był czas i moda na ten sport. Drogi sport i ciężko było coś znaleźć. Padło na Sadybę Best Mall. Przypominam, że do połowy 2004 roku nie mieszkałem w stolicy. Daleko ta Sadyba. Psy wiadomo czym szczekają. Oczywiście nie było wolnych torów. Stoimy czekając na autobus. I tak sobie myślę:

Co ja tu robię? Co to za zadupie? Daleko. Obok jakiś cmentarz. Ciemno wokół. Pusto. Beznadziejne miejsce.

Po kilkunastu latach mówię, że to moje miejsce na Ziemi. Wszędzie jest blisko. Co prawda nie ma tramwajów, ale komunikacja jest sprawna. Do stacji metra 8 minut. Autobusem do centrum – 20 minut. Nogami do Wilanowa raz dwa. Do Łazienek chyba ciut bliżej. Super ta Sadyba.

Kiedyś czytałem na gazecie jakieś lęki faceta. Lat 40. Że się boi, że w domu straszy, że blisko cmentarza mieszka i pewnie jakieś duchy go nawiedzają. Ja wtedy miałem z lat ze 30. I obśmiałem kolesia. I jeszcze pomyślałem, że co za baran kupuje mieszkanie koło cmentarza.

Teraz, jestem ciut starszy i jak sami zauważyć możecie – w moim mieszkaniu straszy. A cmentarz mam z 200 metrów od bloku.

Czyżbym to ja pisał wtedy z przyszłości?! 

Naprawdę muszę szybko znaleźć jakiegoś psychologa, albo psychiatrę.

Żarcik.

Lubię Sadybę, lubię tę moją ulicę św. Bonifacego. Nie boję się tych moich duszków. A cmentarze lubię. Tylko akurat po tym moim się ciężko chodzi, bo tak nawtykali tych grobów, że czasem przejść nie można.

Wracając do ciekawostek z mojego życia.

Jak byłem mały, to imieniny obchodziłem w lutym. Przed urodzinami. Mama w pewnym momencie powiedziała, że przekłada mi moje święto na po urodzinach, bo tak ponoć wypada. Padło na maj. Nigdy nie mogłem zapamiętać, na którego maja.

Przy ulicy św. Bonifacego mieszkam już z … ho ho lub jeszcze dlużej. I dopiero niedawno dotarło do mnie, że Bonifacego i Macieja wypada tego samego dnia. Jakiś zimny (ogrodnik) jestem. Albo drań.

Św. Bonifacy jest patronem kawalerów i nawróconych. A coś mnie ostatnio korci, żeby do kościoła znowu wejść. Ale chyba nie. Z ateizmem lub agnostycyzmem mi do twarzy jak widać. Waham się tylko, które bardziej mi leży. Wczoraj jadłem krewetki na lunch.

 

 

 

 

Przysłowia: 

1. Pankracy, Serwacy, Bonifacy – źli na ogrody chłopacy.
2. Przed Pankracym nie ma lata, po Bonifacym mróz ulata.
3. Pankracy, Serwacy, Bonifacy, każdy swoim zimnem raczy.