oficjalne zafiksowanie się

W sobotę 5 razy z rzędu „Draw Your Swords”. W niedzielę, nie byłem gorszy. Dziś już lepiej. Jak na razie 9 odsłuchań plus z kilka razy „Yellow Brick Road”.

Popatrzmy co autor miał na myśli, bo jakiś to wysokich lotów tekst jest.

Yellow Brick Road – żółta brukówka

Just a spoon full of sugar makes the medicine go down (wystarczy łyżeczka cukru, żeby mikstura opadła na dno)
Sweet Mary-Jane won’t you lay me down (słodka Mary-Jane może byś mnie ułożyła)
Lost my heart in California, lost my mind (serce i rozum straciłem w Kaliforni)
Shot me down with a revolver, got me high (zastrzelono mnie z rewolweru, uniosłem się wysoko)
Then a “Heart of Gold” came on the stereo (wtedy “Heart of Gold” zagrało)
Mr Young made me cry (rozczulił mnie do łez Pan (Neil) Young)
Then all the colours of the rainbow fell in my eyes (a później do moich oczy napłynęły wszystkie kolory tęczy)
I lost my mind long ago down that yellow brick road (już dawno straciłem rozum, przechadzając się tą żółtą, brukowaną drogą)
Took a train to the river (wsiądź do pociągu ku rzece)  
Where I drove right in (dokładnie tam, gdzie ja dojechałem)
That skinny dippin’ girl made the blue bird sing (na widok tej drobnej i przemokniętej dziewczyny niebieski ptak zaśpiewał)

i tak dalej

Draw Your Swords – dobądź swych mieczy

See her come down, through the clouds (zobacz jak schodzi prosto z chmur)
I feel like a fool (czuję się jak głupiec)
I ain’t got nothing left to give (nie mam już nic do oddania)
Nothing to lose (i nic do stracenia)
So come on Love, draw your swords (no dalej kochanie, dobądź swoich mieczy)
Shoot me to the ground (przybij mnie do ziemi)
You are mine, I am yours (tyś moja, jam twój)
Lets not fuck around (potraktujmy to poważnie)
Cause you are the only one (ponieważ tyś mi pisana)
I see them snakes come through the ground (pełznących węży widzę pełno)
They choke me to the bone (duszą mnie do szpiku kości)
They tie me to their wooden chair (przywiązują mnie do ich drewnianego krzesła)
Here are all my songs (stąd pochodzą wszystkie moje pieśni)

 Zawsze byłem slaby z geografii. Tu California, tam podmiot liryczny, co autor miał na myśli, jakieś paralele i inne hiperbole i parabole.

Podsumowując oba teksty coś widzę, że poeta miał „wenę”. Ciekawe co artysta zażywał? Jak to czytam to na myśl przychodzi mi Jim Morrison siedzący na haju na pustyni i tworzący dzieła. No tak, the Doors kultowi są, a kto zna dziś Angusa i Julię Stone, i kto ich będzie pamiętał za 40 lat?

Kalifornia też mnie urzekła. Ale żeby zaraz tracić serce i rozum? No, hello!? Poza tym duet z Australii pochodzi. Tam też kraj ciekawy geograficznie i byłoby po czym jeździć i o czym śpiewać. Hm, ale latem to chyba im rzeki wysychają, więc pani do pociągu donikąd musiałaby wsiąść.

W tekstach autora zauważalne jest użycie dużej ilości spółgłosek. Mądrze zauważam, że nie jest to zgodne z panującym trendem wielkich i aktualnych hitów popowych perełek Brytnej czy RyjJany. Czyli hitem światowym małe szanse ma się stać.

W „Dobądź swych Mieczy” mam wrażenie, że to Mike Scott z Waterboys śpiewa, a czasem, przy tych zaciągnięciach, jakby zza światów sam Jeff Buckley się udzielał. No to duet jak dla mnie w sam raz i z serii „w-to-mi-graj”.

A z innych głupot, które człowiek pamięta, to właśnie to, że kiedyś z panem K. spisywaliśmy sobie tekst Ricky Martina “Livin’ la Vida Loca”. A później, przy pomocy koleżanki Urszuli, która zawitała kiedyś na ulicę 11 listopada braliśmy się za Marca Anthony’ego i jego “Need to Know”. Nieźle nam poszło. A to były czasy, kiedy jeszcze net nie był taki popularny i dostępny i nie lada problemem było ściągnięcie tekstu piosenki.

No pisałem przecie, że człowiek to pamięta naprawdę durne rzeczy.

Proszę o tusz! 70 wpis spełniony!